Veel van deze ‘roze’ ouderen voelen zich dan ook niet welkom of veilig genoeg om zichzelf te kunnen zijn. Ze durven niet openlijk over hun identiteit, hun leven of hun relatie te praten met anderen, ook niet met een geestelijk verzorger. Hoe komt dat? Waarom is de sfeer in hun huis niet veilig genoeg voor hen? Waarom is specifieke aandacht voor LHBT-ouderen wél van belang?’’
Mijn naam is Jan Willem Oostewaal. Ik ben geestelijk verzorger in de ouderenzorg en werkzaam bij SHDH in Haarlem en Bloemendaal. Vaak vragen mensen aan mij of ik dominee ben of pastoor. Dat is niet zo. Ik ben ook niet aan een kerk of levensbeschouwelijke organisatie verbonden. Daar heb ik heel bewust voor gekozen. Ik wil niet aan een bepaalde religie of levensbeschouwing verbonden zijn. In mijn werk staan de levensverhalen van mensen centraal. Daar sluit ik bij aan ongeacht wat iemands levensoriëntatie is.
Levensverhalen staan in mijn werk altijd centraal wanneer ik mensen begeleid bij levensvragen of een gesprek voer over levenseinde. Maar ook wanneer ik een groepsbijeenkomst leid, houd ik zoveel mogelijk rekening met de levensverhalen van mensen. Bijvoorbeeld door er zoveel mogelijk bij aan te sluiten of als bron te gebruiken.
Heel graag vertel ik u over mijn werk en werkwijze. Ik zal dat doen op een interactieve manier waarbij ik niet alleen zelf aan het woord ben.
Ik zie er naar uit om u te ontmoeten.
Jan Willem zal niet langer dan 30 minuten aan het woord zijn. Start om 17.15 tot 17.45. Daarna traditiegetrouw soep met brood.
Tot dan!
